Door DIANA CHIN-A-FAT
ROTTERDAM - Het tweedaagse Geen Daden Maar Woorden (GDMW) Festival in de Rotterdamse Schouwburg is het intiemste literaire festival van Nederland.
Gezeten op kussens op de grond waant de bezoeker zich heimelijk in de schouwburg na sluitingstijd.
In de foyer is het druk in een nagebouwd jazzcafé. Het publiek is gevarieerd en komt in groten getale voor Joost Zwagerman, Herman Koch, Arthur Japin, Renate Dorrestein, J. Bernlef, Ellen ten Damme en Ilja Leonard Pfeijffer.
GDMW onderscheidt zich van andere festivals door het produceren van eigen voorstellingen, waarin literatuur met andere kunstvormen wordt gecombineerd.
Zo werkte het Scapino Ballet dit jaar voor GDMW samen met dichter Daniël Dee voor de voorstelling Matter for a Poem. John Buijsman, geïnspireerd door de Amerikaanse schrijver Charles Bukowski, liet zijn muziektheatervoorstelling BUK op GDMW in première gaan.
Bovendien gingen er dit jaar drie schrijversportretten in première. De jacht van Abdelkader Benali door Ronald Bos, Noli me Tangere van Jeroen Rozendaal over Jeroen Brouwers en Gaandeweg van Victor Vroegindeweij over zijn vader, de Rotterdamse dichter Rien Vroegindeweij. Alledrie fascinerend, al maakte Gaandeweg de meeste indruk.
In de eerste scène wordt duidelijk dat Vroegindeweij jr. kiest voor een romantische benadering met een vleugje humor: een door de wind meegevoerde hoed die door zijn vader, als een eenzame cowboy, van de grond wordt opgeraapt en opgezet.
Tegenover indrukwekkend camerawerk, acteurs en zelfs wat subtiele computeranimaties vraagt een bijna kwetsbare Vroegindeweij, die doorgaans ongenaakbare Rotterdammer, zich in zijn tuintje af wat er nu terecht is gekomen van zijn droom om dichter te worden.
Het nostalgische Gaandeweg, met door Rien Vroegindeweij zelf voorgelezen dichtfragmenten, boeit van begin tot eind.
GDMW bewijst met deze filmportretten dat zelfs een literair festival het publiek kan laten joelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten